การยืนให้เกียรติผู้ใหญ่ การยืนลักษณะนี้ใช้เมื่อเรานั่งสนทนากันอยู่แล้วมีผู้ใหญ่เดินเข้ามาหรืออยู่ร่วมสนทนาด้วย ให้ลุกขึ้นยืนตรง มือประสานกันอยู่ระดับเอว ค้อมตัวเล็กน้อย รอจนผู้ใหญ่นั่งลงแล้วจึงนั่งลง ๓. การยืนสนทนากับผู้ใหญ่ ให้ยืนตรง ชิดเท้า ค้อมตัวเล็กน้อย มือประสานกันอยู่ระดับเอว ไม่ควรยืนชิดหรือห่างผู้ใหญ่จนเกินไป ๔. การยืนคุยกับเพื่อน การยืนพักผ่อน และการยืนดูมหรสพ ควรยืนในลักษณะสุภาพ ไม่ก่อความรำคาญหรือเกะกะกีดขวางผู้อื่น เช่น ยืนพูดข้ามศีรษะ หรือยืนบังผู้อื่นในการยืนดูมหรสพหรือขบวนแห่ เป็นต้น ๕. การยืนเข้าแถวคอย ลักษณะการยืนเช่นเดียวกับข้อ ๕. ๔ แต่จะต้องเข้าแถวให้เป็นระเบียบ เรียงลำดับก่อนหลัง ไม่ควรแย่งกัน เช่นการยืนตามลำดับก่อนหลังในการเตรียมขึ้นรถโดยสาร ในการขึ้นเผาศพ ในการรดน้ำอวยพรคู่บ่าวสาว และในการตักอาหารแบบช่วยตัวเอง ๖. การยืนปฏิบัติหน้าที่ ได้แก่การยืนประกาศ ยืนบรรยาย หรือยืนแสดงปาฐกถา ฯลฯ ควรยืนในลักษณะสุภาพ ขอขอบคุณข้อมูลจาก สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ กระทรวงวัฒนธรรม ร่วมเป็นแฟนเพจเรา บน Facebook.. ได้ที่นี่เลย! !
๒. ในกรณีที่ผู้นำเสด็จต้องกราบบังคมทูลถวายคำอธิบายให้ทรงทราบเรื่องเกี่ยวกับสถานที่หรือการแสดงควรปฏิบัติดังนี้ เดินเยื้องไปข้างหน้าระยะห่างพอสมควร พอได้ยินพระราชกระแสและกราบบังคมทูลชี้แจงในเรื่องที่ตรัสถาม ผู้นำเสด็จจะอยู่ด้านใดแล้วแต่สถานที่จะอำนวย แต่โดยปกติจะอยู่ด้านซ้ายของพระองค์ท่านในการนี้ผู้นำเสด็จควรศึกษาเรื่องราวมาล่วงหน้า หรือกราบบังคมทูลเบิกตัวผู้ใดผู้หนึ่งที่มีความรู้ในเรื่องนี้ให้ถวายคำอธิบาย ผู้นำเสด็จจะต้องเดินในลักษณะสำรวม ไม่เดินเสมอพระองค์ท่าน ๑. ๒ การเดินตามเสด็จ ทั้งชายและหญิงให้เดินเบื้องหลังพระองค์ท่าน ในลักษณะสำรวมไม่ยิ้มหัว ทักทายหรือทำความเคารพผู้อื่น ถ้ามีลาดพระบาทผู้ที่เดินตามเสด็จไม่ควรเดินบนลาดพระบาท ๑. ๓ การเดินในบริเวณที่ประทับ โดยปกติถ้าพระองค์ท่านประทับอยู่ ไม่ควรเดินผ่านที่ประทับเว้นแต่มีความจำเป็นก็ต้องเดินอย่างสำรวมระวังที่สุด ๑. ๓. ๑ การเดินผ่านหน้าหรือหลังที่ประทับต้องอยู่ในระยะห่างและพึงกระทำในกรณีที่จำเป็นที่สุด โดยถวายความเคารพดังนี้ – ลุกจากที่นั่ง – ผ่านที่ประทับ – กลับเข้าที่ก่อนนั่งลง ๑. ๒ การเดินไปทำธุรกิจใดๆ ในบริเวณที่เฝ้าเช่น ยก หรือเลื่อนสิ่งของ พึงถวายความเคารพตามลำดับดังนี้: – ถึงที่จะทำกิจธุระ – ทำกิจธุระเสร็จแล้วจะกลับที่นั่งเดิม – กลับเข้าที่แล้ว ก่อนนั่งลง ๑.
การเดิน การเดินโดยคำนึงถึงมารยาท อาจจัดเป็นประเภทต่างๆ ได้ดังนี้คือ ๑. การเดินในกรณีที่เกี่ยวกับพระมหากษัตริย์ ๒. การเดินในพิธีทางศาสนา ๓. การเดินในพิธีต่างๆ ๔. การเดินผ่านผู้ใหญ่ ๕. การเดินนำหรือเดินตามผู้ใหญ่ ๖. การเดินโดยทั่วไป ๑. ๑ การเดินนำเสด็จฯ ๑. ๑.
๒๕๓๓ ที่กรุงปักกิ่ง สาธารณรัฐประชาชนจีน ปัญหามาตรฐานการเล่นกีฬาของไทย ปัญหามาตรฐานของไทยในการเล่นกีฬา มีปัญหาและปัจจัยหลายประการที่นักกีฬาไทยเล่นกีฬากันได้ไม่ดีเท่าที่ควรพอสรุปได้ดังนี้ ๑. ขาดงบประมาณที่จะดำเนินการต่างๆ ๒. ผู้เล่นไม่มีความอดทนต่อการเล่นซ้ำ ๆ ซาก ๆ ๓. สนามฝึกซ้อมไม่เพียงพอ ไม่มีใครจัดหาอุปกรณ์ให้ ๔. ขาดการสนับสนุนอย่างแท้จริงจากผู้บริหาร หน่วยงานต่างๆ แม่กระทั่งรัฐบาล ๕. การเล่นกีฬาของไทย ไม่ชอบเล่นตามมาตรฐาน ทำให้เกิดการเบื่อหน่ายในการเล่นซ้ำ ๆ ซาก ๆ ๖. ไม่มีใครสอนให้ถูกต้องอย่างแท้จริง เท่าที่เล่นได้อยู่ทุกวันก็เนื่องจากบุคคลนั้นชอบจำเขามาเล่นและเล่นเองโดยพลการ วิธีแก้ไข ๑. จัดตั้งโรงเรียนสอนขึ้นพื้นฐาน ๒. จัดหาสนามฝึกซ้อมให้เพียงพอ ๓. หน่วยงานต่างๆ ต้องช่วยกันสนับสนุน ๔. จัดครูฝึกสอนที่มีความสามารถในการฝึกสอนได้ ๕. รัฐบาลจะต้องตั้งงบประมาณพิเศษให้เหมือนประเทศอื่นๆ ที่สนับสนุนด้านกีฬา คุณสมบัติของนักกีฬา การเล่นกีฬาทุกชนิด เมื่อผู้เล่นได้ศึกษาเล่าเรียน ฝึกฝนทักษะต่างๆ จากอาจารย์ที่มีความรู้ความสามารถถ่ายทอดวิชาให้แก่ศิษย์ทุกอย่าง บางคนเล่นได้เก่งจนเป็นนักกีฬาตะกร้อได้ แต่จะให้เก่งดีเด่นไปทุกคนก็หาไม่ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับอุปนิสัยที่เอาจริงเอาจังหรือไม่ บางคนเล่นมาตั้งแต่เด็กจนแก่ก็เอาดีไม่ได้ บางคนลงเล่นไม่กี่ปีก็เป็นดาวเด่นขึ้นมา ที่เรียกกันว่ามีพรสวรรค์รวมทั้งพีพรแสวง คือได้ใฝ่หาความรู้เพิ่มเติมมากขึ้น ฉะนั้นคุณสมบัติของนักกีฬาโดยทั่วไป ควรมีดังนี้ ๑.